จดหมาย....

จำได้ว่าเขียน blog ไว้ครั้งล่าและแรกสุดเมื่อประมาณชาติที่แล้ว ไม่ได้เขียนซะนานเพราะมัวแต่ทำอะไรอย่างอื่นที่มีและไร้สาระอยู่...

มาคราวนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรดี แค่รู้สึกว่า "อยากเขียน" ก็เท่านั้นเอง

มีคนเคยถามพร้อมกับประณามและหยามเหยียดว่าเราเป็นพวก 'ไดโนเสาร์เต่าล้านปี' ค่าที่ยังชอบเขียนจดหมาย คุยโทรศัพท์แทนที่จะออนเอ็ม ทวิต หรืออะไรต่อมิอะไรที่บรรดา 'คนสมัยใหม่' เขาทำกัน ก็คนมัน 'ชอบ' ใครจะทำไม

เขาถามต่อว่าทำไมถึงชอบเขียนจดหมายนัก ก็ 'จดหมายเป็นสื่อที่ไม่มีเวลา' น่ะสิ

1. จดหมายไม่สามารถถูกระบบลบทิ้งเมื่อเนื้อที่เต็ม
2. จดหมายอยากอ่านเมื่อไหร่ก็หยิบมาอ่านได้ (แต่หาให้เจอก็แล้วกัน)
3. จดหมายถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของผู้เขียนโดยผู้อ่านไม่ต้องกลัวว่าไอ้คนที่เขียนมามีตัวตนจริงหรือไม่ เพราะถ้าคุณไม่รู้จักเขา เขาไม่รู้จักคุณ.....แล้วจะเขียนหากันทำไม..ถูกรึไม่
4. จดหมายไม่ต้องกังวลว่าวันนี้เครือข่ายอินเตอร์เน็ตจะล่มหรือไม่ล่ม ....แต่อาจจะต้องรอสักหน่อยถ้าผู้รับอยู่ไกล...หรือถ้าจดหมายหายระหว่างส่งอันนี้ก็...ตามที่ไปรษณีย์ ถ้าไม่เจอก็ตัวใครตัวมัน ...(เอ..อันนี้ท่าจะเป็นข้อเสียของจดหมาย..ก็เอาเถอะ..เรื่องเล็กน้อย)
5. จดหมายทำให้รู้สึกว่าการรอคอยมีค่าเสมอ โดยเฉพาะการรอคอยจดหมายสักฉบับจากใครคนหนึ่ง
6. จดหมายเป็นการสื่อสารที่เป็น privacy ที่สุด และไม่ต้องกลัว hacker ...ยกเว้นมีคนหาที่ซ่อนของจดหมายเจอ

จริงๆ มีข้อดีของจดหมายอีกหลายๆ อย่าง แต่แค่นี้พวกทวิต MSN ทำได้ถึง 2 ข้อรึเปล่าเหอะ...ถามหน่อย..

มีคนถามอีกเหมือนกันว่าเป็นไปได้ไหมที่การเขียนการส่งจดหมายหายไปจากโลก...เราว่าไม่หรอกตราบใดที่มนุษย์ยังคงต้องเขียน หรือใช้ภาษาเขียนอยู่ อย่างน้อยการส่งเมล์อิเล็คทรอนิคส์ก็ยังมีอยู่ เพียงแต่เราไม่ได้เขียนมันลงในวัสดุรองเขียนเท่านั้นเอง...ยกเว้นมนุษย์เราจะสามารถสื่อสารกันทางโทรจิต!!!

เราเองก็เขียนจดหมายอยู่บ่อยๆ เขียนหาใครคนหนึ่งที่เราเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะเคยหยิบมันขึ้นมาอ่านบ้างไหม... ถึงมันจะเป็นการสื่อสารทางเดียว แต่เราก็ยังคงรอคอยจดหมายหรือการ์ดเล็กๆ สักฉบับจากเขาคนนั้นอยู่ ซึ่งหวังว่าเราคงจะได้รับมันในสักวันหนึ่ง และเราก็คงยังเขียนจดหมายอยู่ต่อไป....